غزلي در مدح مولاي دو عالم آقا علي ابن ابيطالب (عليه السلام)

برروي زمين عرش معلاست علي               از  دهر ، بري ، غرق  تولاست  علي

سر  داد نوا  : فُزتُ و  رَبِّ  الكَعبه                معني شده درهرچه خداخواست،علي

شاهان همه درجهان غلام علياند             عالم همه شد اسير و آقاست ، علي

باباي  حسين و  حسن و زينت أب              آرامِ    دل    ام     ابيهاست   ، علي

يك  جلوه  قدرت  علي ، جنگ احد              خيبر شكن و شير جمل هاست علي

او  منشأ   فرمايش " لولاعليٌ … "              اصلا  أسدي فوق أسدهاست ،علي

از خوانكرم ،غيركرم هيچ مخواه                  با  قاتل خود  اهل  مداراست ، علي

هم باب تراب است و  امير البَرَرَه                هم افضل برموسي وعيساست علي

حيدر، أسدالله، علي، هو صد وده               در  دين  نبي ،امير و مولاست ، علي

 

دلتنگي

نا خود آگاه  دلم گفت   سلامي   بفرست                با  دلي پاك  به ارباب   پيامي   بفرست

ايها   العشق  دگر   تاب   ندارم    از  هجر              لطف فرما و مرامي  به  غلامي  بفرست

شهد  شيرين زيارت ، مزه ي  باده ي  ناب              ساقي تشنه،از آن جام به كامي بفرست

چه قدَر  عطر  حرم   بوي    بهشتي   دارد              دلبرا! رايحه اش را  به مشامي  بفرست

دل من مرغ  هوايي  است  ولي  بي مأمن             مأمن  قلب حزينم شو و  دامي  بفرست

السلام اي شه مذبوح، سلام اي مه عشق            مُردم  از دوري تو  فيض مدامي  بفرست

 

اربعین سال 95 جواز زیارت حقیر امضا شد. این غزل در تشکر از صاحبان کرم میباشد

به من اول   تب   شیرین   عبادت   دادی         پس از آن  مژده به من بهر شفاعت  دادی

صله ی شعر من آقا کرم و لطف شماست        شکر   لله   که   مرا     اذن   زیارت   دادی

من     آواره    کجا   درگه    ارباب    کجا؟         به   من   انگار    ورودیه ی    جنت   دادی

بر سرخوان شما حرف زیاد است حسین         بس که من را به غم و روضه ات عادت دادی

نوکر   تو   به  خداشاه  جهان است ارباب        به موالی   خود   ای    شاه  تو  عزت دادی

اربعین  ،  پای   پیاده   ، حرم     ثار   الله         به   غلامان   درت   نامه ی   دعوت    دادی

آن   روی  دل   انگیز   تو  را  شاه    ندارد              قرص   قمر   روی  تو  را  ماه  ندارد

تا  حال  ندیدم  که  کسی  بد  ز تو  گوید              اصلا دل پر مهر  تو   بد  خواه  ندارد

چشمان تو معنای عمیقی شده از عشق              گه  گاه  غمی دارد  و گه گاه ندارد

هم علت و  معلولی و مفهومی  و  مدلول              همراه  توام  غم به  دلم  راه  ندارد

شیرینی    شیرینی    و    تنهایی    لیلا               عشقم   ز  ارادت  بود  اکراه  ندارد

آغاز    به    همراه    تو    پایان     نپذیرد               بسم اللهت ای جان صدق الله ندارد

"از شوق شکر خند  لبت  جان  بسپردم"               "نسیان" صنما  غیر تو  دلخواه ندارد

دردهایم  خبر  از  دوری  و   از  غم   دارد                       و  ز دوری  تو  دل این  همه ماتم دارد

رد  خونابه ی چشمم خبر  از  دلتنگیست                      رد   خون  جگر   سوخته   مرهم  دارد

گرکه چشمان من از گریه و  غم کور نشد                     چون که  امید  به   دیدار،   دمادم دارد 

همه جا با خط خوش اسم تورا حک کردم                      تا بدانند که  این  سوخته  همدم  دارد 

عاشقی دربه دری خون جگری ماه و پری                      همه  دانند که   لبهای  تو  زمزم  دارد 

در    دوری   تو   و    مصرع    پایانی   من                    جان تو سینه ی نسیان غم اعظم دارد

السلام علیک یا فخر المخدرات

یک دو بیتی در شام شهادت حضرت زینب کبری تقدیم به ساحت نورانی عقیله بنی هاشم

زینب آخر این شب تاریک را سر  میکند                      یادی از یاس و شقایق یا صنوبر میکند

این وداع آخر و جان دادن بانوی عشق                      عاقبت وصل حسینش را میسر میکند

یا اباصالح المهدی (عج) ادرکنی

 مهدیا باز  گره  خورده  به  کارم  آقا                 باز هم جمعه شده مست  نگارم آقا

مهدیا باز من و آه شب و  گریه و  درد                عزت  و حرمت خود را ز  تو دارم  آقا

مهدیا تا تو نیایی دل من غمگین است               مهدیا  سوته  دلم  طالب  یارم   آقا

مهدیا  صبح  و شبم  یاد  رخ  یار  بود                 من اسیرم  تویی  آرام  و  قرارم آقا

دیده ام منتظر لحظه ی دیدار تو است                من  نسیان  بخدا   تاب   ندارم  آقا

شمع شبهای من و سوی دو چشمان منی                       تو به هر جا بروی در  دل و   در جان منی

نام تو فیض   مدامی   ست   برای   سخنم                        قدرت صوت  من و   جذبه   الحان   منی

عشق تو ریشه این دلهره ها و گله هاست                        نه که این شعر که تو معنی دیوان منی

واژه ها هر  چه وصف  تو  بگویند  کم  است                        اشک چشم  من  و  آه  دل سوزان  منی

چه کنم   قافیه ها هم  ز غمت  گیج  شدند                       دلشان خواست  بگویند  که   تو مال منی

ترک یک قاعده از شعر  چقدر  آسان  است                         چون تو آمر  به شروع  من و   پایان منی

راضیم من ز تو   با   گفتن یک   جمله   ناب                        دوست دارم که بگویی که تو نسیان  منی

قلبم شکست و آرزوی من همین شد                       عطر حرم و عود  بهشتی عجین شد

دل پر کشیده سمت ضریح  طلای تو                        اشکی ز دیده آمد و  قلبی حزین  شد

خود بر مراد این دل خسته  گواه باش                        لله  دلم   به   بار   امانت  امین   شد

آیا تو  حاجت  دل   غمدیده   میدهی                        لطف و سخای تو به دل من یقین شد

نسیان خسته شد بخدا  عبد کوی تو                        قلبم شکست  و آرزوی من همین شد

روشنی    طلعت    تو    ماه   ندارد                      تیرگی   قلب   من   سیاه   ندارد

من چه کنم  بی تو و  چگونه بمانم؟                     قلب   من  بجز     دلت پناه  ندارد

سوته دلم خسته ام حزین و غمینم                     چشم من به چشم  تو نگاه  ندارد

اشک فراوان ز هجر    روی   تو دارم                     با  تو  دگر  این   دل  من  آه  ندارد

گوشه   ابروی   توست  منزل  جانم                    خوشتر  از این  گوشه پادشاه ندارد